پس از تولید آهن اسفنجی ، این تولیدات وارد کوره و پاتیل ذوب گردیده و عملیات ریخته گری و تولید انواع شمش آغاز می گردد.

نمایی از کارخانه ذوب و ریخته گری شمش

بیلت: در صورتی که تولید شمش به طور مستقیم از تولید CCMبه مصرف نورد برسد به آن شمش بیلت گفته می شود. این نوع از شمش بیشتر برای تولید میلگرد صورت می گیرد. بیلت به عنوان شمشال نیز شناخته می شود. سطح شمشال معمولا دایره ای شکل یا مربعی شکل با عرضی کمتر از پانزده سانتی متر است.

فابریک:  شمش های فابریک در ابعاد متنوعی تولید می شوند. پس از گذراندن فرآیند نورد این محصول به سایزهای مختلفی تبدیل می شود. در نهایت جهت استفاده در نوردهای مقاطع به تولید می رسد.در گذشته این شمش با نام بلوم شناخته می شد ولی در حال حاضر به دلیل تغییر در ادبیات، نام این شمش به فابریک تغییر پیدا کرده است.این نوع از شمش، در کنار اسلب به دست می آید و یا تمامی اسلب به صورت شمش در می آید.  بلوم ابتدا در مقاطع بزرگتر تولید می شوند سپس توسط نورد نهایی به مقاطع دیگر تبدیل می شوند. به طور کلی می توان گفت که عرض این کالا از پانزده سانتی متر کمتر است. به همین علت است که معمولا بیلت و بلوم در یک دسته قرار می گیرند.می توان گفت که عمده مصارف بلوم برای ساخت ریل، سپری، قوطی آهن، تیرآهن، نبشی و غیره می باشد.

اسلب: یکی دیگر از رده های شمش اسلب می باشد که از لحاظ ظاهری متفاوت از رده های دیگر شمش می باشد. برخلاف بلوم و بیلت، اسلب دارای سطح مقطعی مستطیلی می باشد. معمولا ضخامت این نوع از شمش، 230 میلی متر و عرض آهن 1.25 متر و طول آن 12 متر می باشد.در واقع برای ساخت ورق ها فولادی از اسلب استفاده می شود. به اسلب، سلب و یا تختال نیز گفته می شود.